Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή

Υπάρχουν δύο κατηγορίες σπερματέγχυσης: η ομόλογη, κατά την οποία χρησιμοποιείται σπέρμα από τον άνδρα του ζευγαριού και η ετερόλογη κατά την οποία χρησιμοποιείται σπέρμα από δωρητή, όπως συμβαίνει σε περιπτώσεις αζωοσπερμίας (απουσία σπερματοζωαρίων στο σπέρμα του άνδρα του ζευγαριού), αν και σε αυτές ακόμα τις περιπτώσεις μπορεί να γίνει βιοψία από τους όρχεις του αζωοσπερμικού άνδρα και μικρογονιμοποίηση.

Ενδείξεις. Η σπερματέγχυση έχει θέση στις εξής περιπτώσεις:

• Ανεξήγητη υπογονιμότητα, δηλαδή στις περιπτώσεις όπου ο έλεγχος του ζευγαριού δεν κατάφερε να αναδείξει εμφανή αιτία υπογονιμότητας. Υπολογίζεται ότι αυτά τα ζευγάρια αποτελούν το 10-15% των υπογόνιμων ζευγαριών.
• Ελαφρά έως μέτρια επηρεασμένη ποιότητα του σπέρματος στον άνδρα. Κατά την σπερματέγχυση επιτυγχάνεται μία συγκέντρωση σπερματοζωαρίων στις σάλπιγγες που είναι 10 έως 100 φορές μεγαλύτερη από την συγκέντρωση κατά την συνουσία. Αυτό καταδεικνύει πόσο χρήσιμη μπορεί να φανεί η σπερματέγχυση σε περιπτώσεις ολιγοσπερμίας, δηλαδή σε μειωμένο αριθμό σπερματοζωαρίων στο σπερματικό υγρό.
• Ελαφρά ενδομητρίωση στη γυναίκα.
• Τραχηλικός παράγοντας.
• Συνδυασμός ενός ή περισσοτέρων παραγόντων στον άνδρα ή και στη γυναίκα.

Αντενδείξεις. Η σπερματέγχυση αντενδείκνυται στις εξής περιπτώσεις:

• Όταν υπάρχει βλάβη και στις δύο σάλπιγγες.
• Σε ιστορικό εξωμήτριας κύησης.
• Σε έντονα μειωμένη ποσότητα σπέρματος, δηλαδή κάτω από 2.000.000 κινητά

Όσον αφορά στη γυναίκα, υπάρχουν 3 τρόποι αντιμετώπισης.

• Μπορεί η σπερματέγχυση να γίνει σε φυσικό κύκλο, δηλαδή χωρίς καμία διέγερση των ωοθηκών.
• Μπορεί να γίνει διέγερση με χάπια από το στόμα (κιτρική κλομιφένη) και
• Μπορεί να γίνει συνδυασμός κιτρικής κλομιφένης και ενέσεων γοναδοτροπινών.

Αποτελέσματα. Τα ποσοστά επιτυχίας εξατομικεύονται για κάθε ζευγάρι και έχουν να κάνουν κυρίως με την ποιότητα του σπέρματος, την ηλικία της γυναίκας και την ένδειξη αυτής καθεαυτής της σπερματέγχυσης. Κατά μέσο όρο μελέτες δίνουν ποσοστά επιτυχίας 15 με 17% ανά κύκλο ενώ αθροιστικά μετά από 3 με 4 κύκλους το 25% των ζευγαριών θα επιτύχουν κύηση και τοκετό και θα αποφύγουν με αυτόν τον τρόπο την εξωσωματική γονιμοποίηση. Η σπερματέγχυση πρέπει να περιορίζεται σε 3 με 6 κύκλους , το μέγιστο, καθώς έχει φανεί οι πιθανότητες επιτυχίας μειώνονται μετά από 3 με 4 προσπάθειες. Εάν δεν επιτευχθεί εγκυμοσύνη , το επόμενο βήμα είναι η μετάβαση είτε στην κλασσική εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF),είτε στην μικρογονιμοποίηση (ICSI), ανάλογα με την ποιότητα του σπέρματος.